Danielle viel 44 kilo af en voelt zich licht en flexibel.

‘We hadden bedacht om op die vakantie in Frankrijk, er een sportieve vakantie van te maken. Dus we dachten, we gaan eens een stukje wandelen. Die wandeling was naar het topje van een berg. Nou, wat een ellende was dat. Ik kwam er gewoon niet tegenop en ik heb onderaan die berg staan huilen om te kijken of ik überhaupt dat topje nog kon bereiken. Het is gelukt, maar met bloed, zweet en tranen. Tijdens die vakantie hadden we ook nog bedacht om te gaan raften, kanoën. Je moest een wetsuit aan, dat was de vereiste. En ik kreeg de wetsuit niet dicht. Tijdens die vakantie dacht ik: ‘Ik ben er klaar mee’. Dit was voor mij echt een druppel om te denken: ‘Ik wil hier wat aan gaan doen.'

Op mijn allerzwaarst woog ik 118,9 kilo. Nu ben ik ongeveer 44 kilo lichter. En wat een verschil. Ik voel me licht, ik ben flexibel. Ik heb heel veel zelfvertrouwen gekregen. Alles staat anders. Ik draag kleding van mijn dochter. Ik sportte eigenlijk heel graag. En met mijn overgewicht toen belandde ik steeds in blessures. Last van mijn kuiten, knieën, enkels, noem maar op. Nou, je mag nu weten: ik ben aan het hardlopen. Ik heb geen blessures, ik zweet daarbij veel minder. Ik heb zelfs aan een hardloopwedstrijd meegedaan.’ In het eerste jaar na de operatie viel Daniëlle veel af. ‘De kilo’s vlogen ervan af. Maar een maagverkleining is niet zaligmakend. We hebben allemaal bij Vitalys geleerd dat je je ‘dijkje’ op orde moet houden. Dat betekent dat je voldoende moet blijven bewegen, dat je de juiste keuzes moet blijven maken. En dat heb ik steeds ook wel in mijn achterhoofd. Als ik bijvoorbeeld een verjaardag heb, dan maak ik een keuze in wat ik ga eten. Neem ik iets van de borrelplank of ga ik voor een stukje taart? Het is niet ‘en-en’. Ik heb weinig bijwerkingen. Maar ik schrok bijvoorbeeld heel erg na de operatie dat ik veel haaruitval had. Wat ook heel hard ging, is dat je lijf zoveel kilo's kwijtraakt, dat je huid wat meer gaat hangen. Als je naar mijn arm kijkt, zie je het huidoverschot. Dat heb je ook op je buik, je benen. In mijn geval valt het mee. Maar je moet er echt rekening mee houden dat dat behoorlijk intensief kan zijn.’

Daniëlle is met haar gezin teruggaan naar Frankrijk. Twee jaar na haar gastric bypass maakte ze dezelfde wandeling. ’Ik stond daar onderaan die berg en ik dacht: ‘Zo, daar gaan we!’. Je mag weten, dat ik bijna die berg ben opgerend. Dat ik als eerste boven stond en achterom keek en tegen mijn gezin zei: ‘Nou, kom maar’. Ik heb daar staan janken bovenop die berg. Ja, dat is heel mooi. Dit was een doel dat ik wilde bereiken en het is gelukt. En dat gun ik jullie allemaal.’